تعداد کل بازدید : 833003

  بازدید امروز : 84

  بازدید دیروز : 159

میاب دان بیر سس

 
یا دانشمند باش یا دانشجو یا شنونده و یا دوستدار و پنجمی مباش که هلاک می گردی . [پیامبر خدا صلی الله علیه و آله]
 
نویسنده: ابوالفضل روزی طلب ::: شنبه 93/9/15::: ساعت 2:4 صبح

<<اصطلاحات سوختنی تنور و اجاق >>

آغاج: درخت

اودون: هیزم

اودون: کنده و شاخه درختان که جهت سوخت استفاده میشود.

پهین: پهن اسب و گاو و گوسفند( سرگین)

کرمه:سرگین حیوانات پس از سفت شدن

کوتوک: کنده درخت

کومور:ذغال

گون: در انواع مختلف

چورچوپ:خس و خاشاک

سئشمه’ قیغ:سرگین بز و گوسفند

یاناجاق: اقسام سوختنی ها

یاببا- تزح : سرگین حیوانات را خیس کرده و بصورت قرص مدور در روی دیوار گلی و یا زمین صاف میچسبانند و پس از خشک شدن در تنور و اجاق میسوزانند آنها را در محلی بنام (قالاخ) جمع میکنند که امروزه دیگر مورد استفاده قرار نمیگیرد.

                       << اصطلاحات لوازم حمل و نقل و باربندی>>

باغ:بند و ریسمان-نخ بسته بندی-طناب نازک

خارال″خرل: ظرف کیسه ای بسیار بزرگ و گشاد بافته شده از کنف و پشم بز

طلیس: گونی بافته شده از الیاف کنف

طنف: طناب بافته شده از ریسمان و نخ پنبه ای که در باربری بکار میرود.

شریط: ریسمان مخصوص و طناب لباسهای شسته شده جهت پهن کردن روی آن.

قیطان-قایطان: نخ تابیده و بافته شده در اشکال مختلف

چاتی: ریسمان – بند- طناب

اورکن: نوعی طناب بسیار محکم و پهن و درشت بافته شده از پشم بز

چووال:( جوال) –کیسه ای کوچکتر از چووال گه برای حمل ونقل روی اسب یا الاغ بکار میرود.

               << اصطلاحات اسباب وآلات برنده>>

دیرمیق:شنکش و چنگال دسته بلند با شانه آهنی

دهره: آلت برنده برای قطع درختان و شاخه آنها و همچنین برای قطعه قطعه کردن گوشت مورد استفاده قرار میگیرد.           توخماق: پتک در انواع آهنی و چوبی

دیلم: اهرم فلزی

موشار: اره بزرگی که برای قطع درختان بکار میرود.( اره الواری)

مسمار: میخ بزرگ                    ناجاق: تبر کوچک

منگله: داس                             توخانج: چوبی تخته باریک و دسته گرد برای کوبیدن شستنیهایی از قبیل لباس کلفت و پشم استفاده میشود.

بالتا: تبر جهت بریدن شاخه درختان     پیچاق: کارد- چاقو- گزلیک      قمه:قمه

بئل: بیل               کلنتیر: نوعی داس با تیغه ای بلند و کشیده با دسته چوبی که برای درو علوفه مورد استفاده قرار میگیرد.                قیلینج:شمشیر            خنجل:خنجر

کوره:پارو                       قیرخلیق: قیچی مخصوص پشم چینی

تییه: کارد بی دسته – تیغه       کرکی:نوعی کلنگ 

قازما: کلنگ                      

هاچا: دو شاخه چوبی

شنه:وسیله ای دارای سه و یا چهار شاخه فلزی یا چوبی با دسته بلند که برای جابجایی علوفه و کاه و... استفاده میشود.

کرکی: نوعی کلنگ 

                << اصطلاحات قالیبافی و صنایع دستی>>

یوماق:گلوله نخ و پشم الوان

شیش: سیخ نوک کج

پیچاق: کارد

یون:پشم گوسفند

گوزم: پشم بهاره بسیار لطیف( پشم بره)

قزیل:پشم بز

پیتراق: غوزه خار چسبیده به پشم گوسفندان

تیفتک: کرک بسیار لطیف بز.


 
نویسنده: ابوالفضل روزی طلب ::: شنبه 93/9/15::: ساعت 2:2 صبح

صطلاحات اقلیمی و آب و هوایی

<<اصطلاحات اقلیمی و آب و هوایی>>

آق یئل:(بادسفید) بادی است که از سمت غرب آذربایجان میوزد و خاصیت آن باعث زود رسیدن محصول میشود.

مه یئل:باد مه از شرق وشمال آذربایجان می آید که بادی است مفید ومرطوب.

دومان یئل: همان چن است که بصورت توده های متراکم ابرهای سفید در بالای کوهستان پیدا میشود و علامت بارندگی برف در زمستان و باران سرد در پاییز و بهار است.

بورروغان:گردباد و طوفان که به آن تنوره هم میگویند.

سازاخ:نسیم سردی که از کوهستان به جلگه می وزد.

آیاز:آسمان بدون ابر و شفا ف و شبهای پر ستاره در زمستان را گویند. با پیداشدن این هوا در زمستان سرما بیداد میکند و بدنبال آن برف شروع به باریدن میکند.

اولکر:ستاره ثریا یا خوشه پروین که در میان مردم به اولکر مشهور است.

دولی:تگرگ و دانه های یخ که از آسمان میبارد.

شهله ماخ: رطوبت و نم نم باریدن را گویند بی آنکه بارندگی شدید باشد در چند دقیقه همه جا را خیس میکند مانندشبنمی سیل آساست که روی زمین مینشیند.

قیروو:شبنم یخ بسته در روی زمین- شاخه های درختان و مزارع.

خشه نم:وقتی در پاییز و بهار باران ببارد وزمین خیس شود به اندازه ای که خیش گاوآهن در رطوبت فرورود گویند باران خشه نم باریده است.

قوراخلیق:خشکسالی راگویند.

چن: مه غلیظ- چنلی: مه آلود-ابر مه آلود.

چووغون:طوفان کوچک- کولاک- بوران.

چیسگین:ریز یاغیشلی: ریزش باران ریز در مه غلیظ.

قره یئل:(باد سیاه) که از شمال شرقی می وزد و وزش این باد حالت سوزندگی دارد و با وزشش محصول را میخشکاند.

 

<< اصطلاحات جغرافیایی>>

گونی:آفتابگیر-در زبان ترکی گونی به معنای آفتابگیر و جبهه رو به خورشید کوهستان را گویند که در معرض تابش نور آفتاب باشد.

گوزی:محلی که آفتابگیر نباشد.

یوقوش:(یوخوش):گردنه- سربالایی- فراز به معنای گردنه کوچک و سربالایی کوهستانی است.

کوفشن:(کفشن):مزرعه کوچک پاره زمینهای پیرامون روستا که زیر کشت باشد.

کهل:(کوفول): طویله – آغل –محل نگهداری دامها و چهارپایان را گویند که در داخل تپه ها و کوهها توسط مردم کنده شده یا بطور طبیعی بشکل غار بوجود آمده باشد.

<< اصطلاحات مرتع و زمین کشاورزی>>

چول:صحرا-بیابان-زمین بایر که زیرکشت نرفته باشد.

زمی:مزرعه زیر کشت غلات و علوفه.

هامار:منطقه هموار و زمین صاف و مسطح قابل کشت.

آرخاج:مکانی در پناه کوه و تپه که گوسفندان را برای استراحت می خوابانند.

دمه:(قوزولوق) محل نگهداری بره های تازه به دنیا آمده.

گدیح- گدیه:گدوک-گردنه.

قایا- قیه:صخره و تخته سنگ بزرگ.

چانقیل:قوم – سنگریزه – شن.


 
نویسنده: ابوالفضل روزی طلب ::: شنبه 93/9/15::: ساعت 2:1 صبح

صطلاحات واحدهای وزن

<<اصطلاحات واحدهای وزن(آغیرلیق اولچولری) >>

مثقال: مقدار آن دو برابر وزن سکه های یک ریالی ناصرالدین شاهی یا برابر با پنج گرم است. وزن کمتر از مثقال یک نخود است هر24نخود یک مثقال است.

پونزا(پونزه): پنجه یک شانزدهم یک من هزار مثقال یعنی 5/62مثقال یا 5/12گرم.

چرک(چارک): یک چهارم یک من هزار مثقال یعنی 500 مثقال یا دو کیلو و نیم یا2500 گرم.

باتمان(من): یک من برابر هزار مثقال یا پنج کیلو گرم.(در میاب ده کیلو یک من است)

پوط:لغت روسی است که در زبان تکی و در مناطق روستایی آذربایجان رایج شده است. این مقدار وزن برابر است با 380/16کیلوگرم. وزن پوط بیشتر در میان خریداران پشم یا روغن و گندم متداول بوده است.

گیروانکا: مانند پوط لغت روسی است مقدارآن برابر است با88مثقال یا200 گرم.

یوک(بار): حداکثر وزنی است که یک چهارپای باربر(اسب-الاغ یا قاطر) بتواند آن را بدون خسته شدن به میزان یک منزل کوهستانی حمل کند.مقدار تقریبی آن برابر است با 75 کیلوگرم یا 15 من تبریز.

خلور( خروار): در دادو ستدهای بزرگ میان عمده فروشان و سوداگران رسم این است که اجناس سنگین مانند پشم و گندم وسیب زمینی-آرد وغیره را با وزن خروار خرید و فروش میکنند. هر خرواربرابر است با یکصد من 5 کیلوگرم تبریز.

<<اصطلاحات زراعت و لوازم گاو آهن و خرمن کوب>>

بویوندوروق:یوغ گردن گاو

یه هر:زین اسب

پالان: زین الاغ

باششاق:سنبل و خوشه و مجموعه سنبلهای گندم.

جارجار: وسیله خرمن کوبی

ول: تخته صاف و سنگینی که روی ساقه غلات توسط گاو یا اسب جهت خرد کردن آنها بحرکت در میآید .

هش:خیش-گاوآهن.

کوتان: خیش-گاوآهن.

چاتی-ایپ: طناب

جهره:ردیف چهارپایان جهت خرمن کوبی

شا شا لقا:شش حلقه- زنجیری کوتاه با شش حلقه درشت که خیش را به یوغ وصل میکند.

سامی: چوب کوتاهی که دوتای آنها از سوراخهای یوغ و از طرفین گردن گاو گذشته و با طنابی از زیر گردن گاو بهم وصل شده ویوغ را به گردن گاو میبندند.

<<نام واصطلاحات درختان>>

خزل: برگهایی که در پاییز میریزند و بعنوان علوفه گردآور میکنند-(برگ خشک درختان)

آلما: سیب(درخت)

آلی: درخت آلو

آرمود: درخت گلابی

آلچا: انواع درخت گوجه سبز

اریک: زرد آلو

ایگده: سنجد

ایت بورنی: نسترن( مه مه سیر)

بادام: درخت با دام

پیش پیشی:درخت بید مشک

جویز: جوز- گرد کان- گردو

حیوا: درخت به

سوود: بید

زریش: درخت زرشک

قره آغاج: درخت نارون

قلمه: درخت تبریزی(سپیدار)

گیلاس: درخت گیلاس

گیله نار: درخت آلبالو

ون آغاجی: درخت ون

 

+ نوشته شده در  پنجشنبه بیست و چهارم فروردین 1391ساعت 12:36  توسط احد علمی  |  نظر بدهید

نام و اصطلاحات دامی

<< نام و اصطلاحات دامی>>                             << انواع و اقسام گاو>>

املیک: بره شیرخوار                                                        جونگه:گوساله نر-گاو نر دوساله

ارکک شیشک: گوسفند نر یکساله.                                       چاغال: به گاوی که نوک دمش سفید باشد

کورپه: نوزاد گوسفند                                                        میگویند.

قوزی: بره                                                                     اوکوز: گاو کار

قوچ: گوسفند نر سه ساله                                                    اینک: گاو شیر ده

اوگج: گوسفند نر چهار ساله                                                بیزوو: بچه گاو-گوساله

بورمانج: گوسفند عقیم شده جهت پرواربندی                            دانا: بچه گاو یکساله

بورماج: گوسفند عقیم                                                        کله: گاو نر

قویون: گوسفند ماده ( میش)                                                دوگه: گاو مادر دو ساله

ازمان: گوسفند نر پرواری چند ین ساله.                                 << انواع و اقسام اسب>>

توخلو(توخلی): بره علفخوار.                                               آت: اسب

کوره: گوسفندی که گوشهایی کوتاه دارد.                                مادیان: اسب ماده

قمر                                                                              آیقیر:(ایلخی یا قوشولان ائرکک آت)اسب

بره(قویون ساغیلان یئر): جایگاهی که شیر گوسفندان را میدوشند. نری که با گله ماده اسبها قاطی شده باشد.

<< اقسام و انواع بز>>                                                        دای: بچه اسب از نوع نر

ارقلی( آرقلی): بز شاخدار.                                                     دایچا: بچه اسب- کره اسب

گئچی: بز

چپیش:بره بز- بچه بز                                                             << انواع الاغ-اوزون قولاخ>>

اولاخ: بچه بز                                                                       ائشک: الاغ- خر

دوبور: بز نر                                                                        سوپا: کره الاغ یکساله.

تکه: بز نر یکساله                                                                 قودوخ: کره الاغ

کولا: بز بی شاخ- به سگ دم کوتاه نیز میگویند.                            کوروخ: کره الاغ

اووورساق: حیوان شیردهی که بیش از یکسال شیر دهد.                  خکی ائشک: الاغ تنبل و از کارافتاده-

<<انواع سگ>>                                                                 خاکستری رنگ

ایت: سگ

قانجیخ: سگ ماده

کولا: سگ دم بریده

انیک: بچه شیرخوار بزرگتر از توله.

<<انواع پرندگان شناخته شده در میاب>>

آلا بولبول: بلبل در انواع مختلف                                     آغاج دلن: دارکوب

آلاقارقا: کلاغ سیاه و سفید                                            چالاغان:نوعی کرکس

آری قوشی: پرنده زنبور خوار                                       آلا پاخلا: از انواع کفترچاهی

باغری قره(ببو):                                                        یا کریم:یا کریم

بلدرچین: بد بده                                                           سونا کهلیک: کبک دری

بایقوش: جغد                                                              چول اوردکی:اردک کوهی

سار:پرنده ای است حشره خوار.                                     حاجی لک لک: حاجی لک لک.

دورنا:درنا

کد قوشی: گنجشک

ککلیک: کبک(سه نوع آن مشاهده شده است)

گورچین: کفترچاهی

گئجه قوشی: مرغ شب( شباویز)

قجیر:کرکس

قیرقی: قرقی( باشه)

قجله: زاغی(غلیواج)

قومری: قمری

قره قوش: گنجشک سیاه( کوچکتر از کلاغ سیاه)

قاران قوش: شاهین ( چالاغان)

چوبان آلادان: نوعی گنجشک

چلچله: پرستو

 

+ نوشته شده در  دوشنبه چهاردهم فروردین 1391ساعت 14:6  توسط احد علمی  |  نظر بدهید

اصطلاحات قالیبافی و صنایع دستی

<<اصطلاحات قالیبافی و صنایع دستی>>

یوماق:گلوله نخ و پشم الوان

یون:پشم گوسفند

شیش: سیخ نوک کج

پیچاق:کارد

گوزم: پشم بهاره بسیار لطیف(پشم بره)

قزیل: پشم بز

پیتراق:غوزه خار چسبیده به پشم گوسفندان

تیفتک: کرک بسیار لطیف بز

<<اصطلاح کلمات روسی که وارد زبان روستایی شده است>>

لاپیتگا:نوعی بیل

هاتیشگا:پنجره

هاتیشگا: لی لی کردن

قوروشقا:نوعی لیوان

دوروشقا: گاری- درشکه.

<<اصطلاحات زراعت و معیارهای مختلف وزن وحجم>>

جوت:(جفت)قدرت کارایی یک گاو را که برای امور زراعتی مورد استفاده قرار میگیرد به دو واحدبرابر تقسیم میکنندکه هر قسمت را یک جفت یا جوت میگویند.

اوکوز:(گاو)یک راس گاو نر قدرتمند که به کار کشت آید.یاریم اوکوز+بیر اوکوز+ایکی اوکوز=نیم گاو+یک گاو+ دوگاو.

باتمان: مقدار زمینی است که قدرت بار آوردن و کاشت یک من تبریز(5کیلو)بذر وتخم را داشته باشد.

دابباخ:(تب فکی) انگل بیماری در سم و پای دامها و زبان و دهان آنها که تولید زخم میکند.

<< اصطلاات بیماریهای سنتی و محلی>>

یارا: زخم                                       قوتورلوق: بیماری جرب وگال

قره یارا:سیاه زخم                           قیزیشما:تب سرماخوردگی

چوزه: جوش                                  قارین بورما:دل پیچه-شکم درد

چیبان: دمل- کورک                         قان قوشماق:استفراغ خون از معده وروده

ساریلیق:یرقان-زردی.                     قان گئت ماخ: خونریزی

سانجی: دل درد- درد                        تریخ: اسهال

ستلجم: سینه پهلو- ذات الریه               اوچوق : تبخا ل

سویوق دیمه:سرماخوردگی                ایت دیر سگی: گل مژه

قیزدیرما: تب مالاریا                        قاشینما: خارش.

قولوش: کمر درد- قولنج

قیزیلجا: سرخک

چیچک:آبله

تیترتمه: تب و لرز

اورک دویونمه: تپش قلب

 

+ نوشته شده در  یکشنبه سیزدهم فروردین 1391ساعت 22:32  توسط احد علمی  |  نظر بدهید

اصطلاحات واحدهای طول

<<اصطلاحات واحدهای طول>>(دولما اولچی لری)

آغاج:(فرسنگ) فرسخ: مقدار راهی که یک آدم معمولی در بیابان و کوه و یا جاده به حالت پیاده بدون خستگی و در حالت معمولی بتواند در مدت یکساعت طی کند. هر آغاج یا فرسنگ برابر با 6 کیلومتر است.

منزل:( خانه- استراحتگاه) مقدار راهی است که یک آدم پیاده یا یک راس چهارپای باربر بدون خستگی خود و چهارپایانش بتواند در یک روز طی کند را یک منزل گویند.این مقدار راه معمولا 3 تا 5 فرسنگ یا16 تا30 کیلومتر است که در مدت 5 ساعت باید طی شود.

دورت بارماق:( چهار انگشت) پهنای چهار انگشت بهم چسبیده است از انگشت سبابه تا انگشت کوچک.

قاریش:(قریش) وجب: طول آن از نوک انگشت کوچک تا نوک انگشت شصت درحالیکه همه انگشتان کاملا باز باشد.

آرشین:( گز-ذرع):اگر یک دست انسان کاملا بصورت کشیده در امتداد شانه قرار گیرد و سر انسان کاملا رو به شانه اش باشد از نوک بینی تا نوک انگشت میانی دست کشیده را یک آرشین یا گز حساب میکنند.

اووج:(کف دست): مقدار گندم یا آردی که در یک کف دست در حالیکه همه انگشتان بهم چسبیده باشد و دو دست حالت یک ظرف و کاسه را به خود میگیرد.

بیرآل:(یک دست): واحد اندازه گیری آب چشمه یا جویبار و نهر که در مجرای معمولی آب و قنات جریان دارد بیرآل میگویند.

<< اصطلاحات جغرافیایی>>

گونی:آفتابگیر- در زبان ترکی گونی به معنای آفتابگیر و جبهه رو به خورشید کوهستان را گویند که در معرض تابش نور آفتاب باشد.

گوزی: محلی که آفتابگیر نباشد.

یوققوش:(یوخوش):گردنه-سربالایی- فرازبه معنای گردنه کوچک و سربالایی کوهستانی است.

یئنیش:سرپایینی مخالف یوخوش.

قوروق:(حفاظت شده) به منطقه حفاظت شده وممنوعه میگویند.

کوفشن:(کفشن):مزرعه کوچک پاره زمینهای پیرامون روستا که زیر کشت باشد.

کهل:(کوفول): طویله-آغل-محل نگهداری دامها و چهارپایان را گویند که در داخل تپه ها و کوهها توسط مردم کنده شده یا بطور طبیعی بشکل غار بوجود آمده باشد.

<<اصطلاحات وسایل حمل و نقل و آب واشیا>>

تولوق:نوعی خیک از چرم و پوست گوسفند و لاستیک-مشک.

سطیل: سطل.

ودیره:نوعی سطل دهان گشاد.

نهره: خیک.

داغارجیق: کیسه چرمی و انبان پوستی.

هیبه: توبره بافته شده از پشم رنگین.

خورجون:(خورجین): بافته شده از نخ پشمی.

 

+ نوشته شده در  چهارشنبه بیست و چهارم اسفند 1390ساعت 20:43  توسط احد علمی  |  نظر بدهید


 
نویسنده: ابوالفضل روزی طلب ::: شنبه 93/9/15::: ساعت 1:59 صبح

<<گوی مونجوقی>>     = گویده نه وار = در آسمان چه هست؟

این بازی از بازیهای رایج بین نوجوانان بود ‚ به این صورت که تعدادی از نوجوانان باید هموزن و همسن خود را انتخاب نموده و به بازی ادامه میدادند. طرز بازی به این صورت است که دو نفر بصورت پشت به پشت قرار گرفته و دستان خود را در دستان همبازی خود قلاب کرده یکی رو به طرف زمین قرار می گرفت و دیگری رو به آسمان اولی از دومی می پرسد نامت چیست؟ دومی میگوید کارخانه‚ اولی می گوید: مرا بلند کن تا پشت بام آنکسی که بلند کرده است می پرسد در آسمان چیست؟ جواب می شنود ( گوی مونجوقی) یا تیله ی آسمان ( منظور ازتیله ماه است) و او نیز از کسی که به زمین نگاه میکند می پرسد: در زمین چه هست؟  و او در جواب می گوید: (یئر مونجوقی) این پرسش و پاسخ تند و تند تکرار می شود تا یکی خسته شود و بازی را ببازد.

 

                                   << جیزیق آتماق یا آشیق اویونی>>

این بازی در قدیم بسیار رایج بود. در این بازی تقریبا همه گروه های سنی شرکت می کردند. آشیق عبارت است از قطعه استخوان کشگک زانوی گوسفند/ بز یا بره بود که توسط جوانان و حتی بزرگان برای بازی جمع آوری می شد و بعضی ها حتی آنها را رنگ آمیزی نموده و برای بازی آماده می نمودند و طرز بازی آن بدین صورت بود: در وسط زمینی به شکل دایره خطی کشیده می شد و آن دایره در کادر مستطیل شکلی قرار می گرفت. این بازی بین 2 الی4 نفر در زمین همواری اجرا می شد. هر بازیکنی بطور مساوی مثلا 3یا4 یا5 آشیق در وسط دایره به صورت افقی می چیدند . شروع کننده بازی که توسط قرعه تعیین می شد با  سقه که عبارت از آشیق بزرگتری نسبت به آشیقهای چیده شده بود و گاها داخل آنرا نیز سرب اندود می کردند تا زور بیشتری داشته باشد به آشیقهای چیده شده نشانه روی کرده و از فاصله پشت خط مستطیل به آنها ضربه ای میزد. اگر چنانچه سقه به آنها اصابت می کرد و یکی از آنها را از خط مستطیل بیرون می انداخت آن آشیق از آن شروع کننده بازی بودو همچنین آشیق های پراکنده شده اگر به فاصله یک وجب از خط دایره داخل کادر خارج می شد ند ضارب با سقه توسط 3 انگشت دستش و با فشار دادن آن باید می توانست از خط کادر مستطیل بیرون کند تا برنده شود به این عمل(چرتماق) می گفتند.بازیکن باید تک تک این آشیق ها را بزند و از خط خارج کند تا برنده شود و اگر نفر اول نتواند آنها را از خط تعیین شده خارج کند نفرات بعدی به ترتیب نوبت این بازی را ادامه می دهند تا تمام آشیق ها از زمین بازی خارج شوند.در آنصورت بازی تمام می شدو دوباره بازی دیگری از سر گرفته می شد.لازم به توضیح است که سقه از آشیق پای راست تعیین می شود مگر اینکه شخص بازیکن چپ دست باشد از سقه چپ استفاده می کنند.

 

                                  <<آشیق سووور ماق>>

نوع دیگری از بازی با آشیق معمولا بین 2 یا 4 نفر انجام می گرفت. مثلا بازیکن از هر نفر یک یا دو آشیق به طور مساوی می گرفت و آنها را از بلندی به زمین رها می کند و به این بازی آشیق سووور ماق می گفتند. بازی کننده قبل از رها شدن آشیق ها به زمین مالکیت خود را نسبت به آشیق رها شده اعلام میکند. مثلا می گوید اگر قسمت جیک بود مال من یا قسمت تا وا و یا اوچی یا بوک چون آشیق از چهار بعد تشکیل شده است و هر بازیکنی باید یک طرف آن را برای مالکیت خود اعلام می کرد و همان را از زمین بر می داشت . بدین صورت بازی تا تمام شدن آشیق های بازیکنان ادامه می یافت.

 

+ نوشته شده در  شنبه شانزدهم دی 1391ساعت 13:35  توسط احد علمی  |  نظر بدهید

بازی های رایج در میاب

>>بازیهای رایج و منسوخ شده در میاب>>

              پیل دسته یا الک دولک

برای بازی کردن ابتدا در زمین اجاقک کوچکی ایجاد میکردند و چوب کوتاه را که الک نام داشت < پیل>را روی آن میگذاشتند و با چوب بلندتر که< دولک> نام داشت به زیر آن زده و با پرتاب کردن به هوا و ضربه زدن آنرا به سوی حریفان پرتاب میکردند و حریفان که منتظر پرتاب الک بودند در هوا باچوب به الک ضربه میزدند. اگر ضربه به الک می خورد آن یار از حریف سوخته بود و از بازی کنار می رفت و اگر حریفان نمی توانستند ضربه بزنند شروع کننده بازی‚ دولک را در روی اجاق بصورت افقی به زمین گذاشته و یکی از حریفان الک را به سوی دولک که بصورت افقی در روی اجاق قرار داشت پرتاب می کرد. اگر الک به دولک می خورد با ز آن یار از حریفان سوخته و از گروه کنار گذاشته میشد و در غیر اینصورت حریف شروع کننده بازی الک را در زمین کاشته و توسط دولک به آن ضربه ای می زد و الک را به فاصله دور پرتاب می کرد و این ضربه سه بار تکرار می شد و در بار سوم الک به هر جا می افتاد گروه حریف شروع کننده بازی از گروه مقابل تا محل اجاق کولی می گرفتند و این بازی تا آخرین نفر گروه ادامه پیدا می کرد تا تمام نفرات سوخته و از زمین خارج می شدند و بازی به دست حریف می افتاد.   

                                                       << شش قوم>>

این بازی در زمینی به اندازه زمین فوتبا ل برگزار می شد. در دو طرف زمین هر گروه خطی کشیده می شود و در فاصله 10 متری هر خط دایره ای رسم می شد که محل اسرا یا بازیکنان خارج از دور بازی بود.در پشت هرخط حداثر شش نفر مستقر می شدند که ازآنها سرگروه بود. در این بازی نیز شروع بازی توسط قرعه تعیین می گردید که کام گروه شروع کننده بازی باشد. شروع کننده بازی به طرف سرگروه تیم حریف که پشت خط ایستاده است رفته و به دست باز او ضربه ای می زند و به طرف دیگر فرار می کند و کسی که ضربه را دریافت کرده است باید شخص ضارب را دنبال کند تا بتواند قبل از خط پایان به او برسد یا ضربه ای به او بزند. در آن صورت آن بازیکن از بازی اخراج میگردید و اگرنمی توانست ضارب را بگیرد یا ضربه ای بزند درحالیکه ضارب به پایان خط رسیده بود از زمین بازی خارج می شد. بدینصورت تمام نفرات تیم به بازی خود ادامه می دادند تا تمام افراد یک گروه توسط گروه دیگر از دور بازی حذف می شدند دراینصورت بازی تمام شده بود و تیمی که تمام افرادش اسیر شده بودند بازنده بازی می شدند توضیح اینکه در حین بازی اگر کسی از تیمی حمله نموده و خودرا بدون برخورد و گرفتار شدن توسط افراد تیم حریف به محل استقرار اسرا می رساند می توانست تمام اسرا را آزاد کرده و وارد بازی می نمود.

  

 


 
نویسنده: ابوالفضل روزی طلب ::: شنبه 93/9/15::: ساعت 1:56 صبح

که زیبا بنده ام را دوست میدارم

 

تو بگشا گوش دل پروردگارت با تو میگوید

 ترا در بیکران دنیای تنهایان

 رهایت من نخواهم کرد

 رها کن غیر من را آشتی کن با خدای خود

 تو غیر از من چه میجویی؟

 تو با هر کس به غیر از من چه میگویی؟

 تو راه بندگی طی کن عزیز من، خدایی خوب میدانم

 تو دعوت کن مرا با خود به اشکی، یا خدایی میهمانم کن

 که من چشمان اشک آلوده ات را دوست میدارم

 طلب کن خالق خود را، بجو ما را تو خواهی یافت

 که عاشق میشوی بر ما و عاشق میشوم بر تو که

 وصل عاشق و معشوق هم، آهسته میگویم، خدایی عالمی دارد

 تویی زیباتر از خورشید زیبایم، تویی والاترین مهمان دنیایم

 که دنیا بی تو چیزی چون تورا کم داشت

 وقتی تو را من آفریدم بر خودم احسنت میگفتم

 مگر آیا کسی هم با خدایش قهر میگردد؟

 هزاران توبه ات را گرچه بشکستی؛ ببینم من تورا از درگهم راندم؟

 که میترساندت از من؟ رها کن آن خدای دور؟!

 آن نامهربان معبود. آن مخلوق خود را

 این منم پروردگار مهربانت.خالقت. اینک صدایم کن مرا. با قطره ی اشکی

به پیش آور دو دست خالی خود را. با زبان بسته ات کاری ندارم

 لیک غوغای دل بشکسته ات را من شنیدم

 غریب این زمین خاکی ام. آیا عزیزم حاجتی داری؟

 بگو جز من کس دیگر نمیفهمد. به نجوایی صدایم کن. بدان آغوش من باز است

 قسم بر عاشقان پاک با ایمان

 قسم بر اسبهای خسته در میدان

 تو را در بهترین اوقات آوردم

 قسم بر عصر روشن، تکیه کن بر من

 قسم بر روز، هنگامی که عالم را بگیرد نور

 قسم بر اختران روشن اما دور، رهایت من نخواهم کرد

 برای درک آغوشم، شروع کن، یک قدم با تو

 

تمام گامهای مانده اش با من

 تو بگشا گوش دل پروردگارت با تو میگوید

 ترا در بیکران دنیای تنهایان. رهایت من نخواهم کرد

  

 


 
نویسنده: ابوالفضل روزی طلب ::: شنبه 93/9/15::: ساعت 1:53 صبح

خواستم بگویم، فاطمه دختر خدیجه? بزرگ است، دیدم فاطمه نیست.

 خواستم بگویم، که فاطمه دختر محمد است. دیدم که فاطمه نیست.

 خواستم بگویم، که فاطمه همسر علی است. دیدم که فاطمه نیست.

 خواستم بگویم، که فاطمه مادر حسین است. دیدم که فاطمه نیست.

 خواستم بگویم، که فاطمه مادر زینب است. باز دیدم که فاطمه نیست.

 نه، این‌ها همه هست و این همه فاطمه نیست. فاطمه، فاطمه است

دکتر شریعتی  شهادت ام الائمه ،فاطمه زهرا (س) تسلیت باد


 
نویسنده: ابوالفضل روزی طلب ::: شنبه 93/9/15::: ساعت 1:51 صبح
 به نظرم این شعر (احمدک) که در وصف همنوع سروده شده خیلی زیباست. البته متاسفانه این سروده در چندین وبلاگ مختلف به نام اشخاص مختلف ثبت شده ولی با توجه به مستندات موجود این شعر سروده مرحوم مهندس علی اصغر اصفهانی، متخلص به سلیم می باشد که آنرا در سال 1334 در کرمان سروده اند. ایشان از معلمان کرمانی و نیز از شعرای معاصر و برجسته کرمان می باشند که چندین شعر از ایشان در کتاب تذکره شعرای کرمان چاپ شده است. این شعر فقر و غنا و تبعیض طبقاتی در جامعه را بخوبی بیان کرده که بسیار تامل برانگیز است. امیدوارم از خوندنش لذت ببرید....

 

معلم چو آمد، به ناگه کلاس؛
چوشهری
فروخفته خاموش شد
سخن های ناگفته در مغزها
به لب نارسیده فراموش شد

معلم ز کار مداوم مدام
غضبناک و فرسوده و خسته بود
جوان بود و در عنفوان در شباب
جوانی از او رخت بر بسته بود

سکوت کلاس غم آلود را
صدای رسای معلم شکست
زجا احمدک جست و بند دلش
از این بی خبر بانگ ناگه گسست

"بیا احمدک درس دیروز را
بخوان تا بدانم که سعدی چه گفت"
ولی احمدک درس ناخوانده بود
به جز آنچه دیروز از وی شنفت

عرق چون شتابان سرشک ستم
خطوط خجالت به رویش نگاشت
لباس پر از وصله و ژنده اش
به روی تن لاغرش لرزه داشت

زبانش به لکنت بیفتاد و گفت
"بنی آدم اعضای یکدیگرند"
وجودش به یکباره فریاد کرد
"که در آفرینش ز یک گوهرند"

در اقلیم ما رنج بر مردمان
زبان و دلش گفت بی اختیار
"چو عضوی به درد آورد روزگار"
"دگر عضوها را نماند قرار"

"تو کز…، تو کز…" وای یادش نبود
جهان پیش چشمش سیه پوش شد
نگاهی ز سنگینی از روی شرم
به پایین بیفکند و خاموش شد

در اعماق مغزش به جز درد و رنج
نمی کرد پیدا کلامی دگر
در آن عمر کوتاه او خاطرش
نمی داد جز آن پیامی دگر

ز چشم معلم شراری جهید
نماینده آتش خشم او
درونش پر از نفرت و کینه گشت
غضب می درخشید در چشم او

"چرا احمدِ کودنِ بی شعور،"
معلم بگفتا به لحنی گران
"نخواندی چنین درس آسان بگو"
"مگر چیست فرق تو با دیگران؟"

عرق از جبین، احمدک پاک کرد
خدایا چه می گوید آموزگار
نمی داند آیا که در این دیار
بود فرق مابین دار و ندار؟

چه گوید؟ بگوید حقایق بلند؟
به شرحی که از چشم خود بیم داشت
بگوید که فرق است مابین او
و آنکس که بی حد زر و سیم داشت؟

به آهستگی احمد بی نوا
چنین زیر لب گفت با قلب چاک
"که آنان به دامان مادر خوشند
و من بی وجودش نهم سر به خاک

به آنها جز از روی مهر و خوشی
نگفته کسی تاکنون یک سخن
ندارند کاری به جز خورد و خواب
به مال پدر تکیه دارند و من

من از روی اجبار و از ترس مرگ

کشیدم از آن درس بگذشته دست
کنم با پدر پینه دوزی و کار
ببین دست پر پینه ام شاهد است"

سخن های او را معلم برید
هنوز او سخن های بسیار داشت
دلی از ستم کاری ظالمان
نژند و ستمدیده و زار داشت ؟

معلم بکوبید پا بر زمین
و این پیک قلب پر از کینه است
"به من چه که مادر ز کف داده ای ؟"
"به من چه که دستت پر از پینه است ؟!"

رود یک نفر پیش ناظم که او
به همراه خود یک فلک آورد
نماید پر از پینه پاهای او
ز چوبی که بهر کتک آورد !

دل احمد آزرده و ریش گشت
چو او این سخن از معلم شنفت
ز چشمان او کورسویی جهید
به یاد آمدش شعر سعدی و گفت :

ببین، یادم آمد، دمی صبر کن
تامــل، خــدا را، تامــل، دمـی ...
"تو کز محنت دیگران بی غمی"
"نشاید که نامت نهند آدمی!"

رسیده از : گروه پرشین استار
نوشته شده توسط یوسفی  | لینک ثابت | آرشیو نظرات

 
نویسنده: ابوالفضل روزی طلب ::: شنبه 93/9/15::: ساعت 1:48 صبح

مرض قند، موقعی بوجود می آید که در خون، مقدار گلوکوز ( قند) زیاد می شود. دلیل این امر آنست که بدن کسانی که مبتلا به این مرض هستند، نمی تواند این ماده( گلوکوز) را به صورت درست به مصرف برساند. گلوکوز یا قند باید در خون به انرژی تبدیل شود ولی در بدن مبتلایان به مرض قند، این عمل به خوبی صورت نمی گیرد.

علائم مرض قند

علائم عمده در بیماران مبتلا به مرض قند عبارتند از:

تشنگی زیاد

ادرار کردن به دفعات مکرر به مخصوص در شب ها

خستگی مفرط

وزن کم کردن

خارش دستگاه تناسلی و چرک کردن آن به طور متناوب

تارو کدر شدن دید

در دیابت نوع دوم این علائم شدید نیستند و آهسته آهسته بوجود می آیند.

در بعضی اشخاص نیز که مبتلا به نوع دوم مرض قند هستند، چنین علائمی دیده نمی شوند و مریض بودن آن ها، تنها از طریق آزمایش خون و غیره تشخیص داده می شود.

دیابت نوع دوم خیلی سریع مثلاً در طی چند هفته خود رانشان می دهد.

در هر دو نوع، علائم بوجود آمده بعد از معالجه بهتر می شوند. هر چه معلجه سریع تر صورت بگیرد، امکان معالجه عوارض آن بیشتر خواهد بود.

آشنایی با بیماری قند


 
نویسنده: ابوالفضل روزی طلب ::: شنبه 93/9/15::: ساعت 1:47 صبح

   

ماهی که در آن عشق آفریده شد و مردانگی و شرف در عطش عشق به حسینمعنا گرفت

 ماهی که هیچ واژه ای گنجایش اندوه بی کرانه ی آن را ندارد

 ماهی که هر ساله خون خدا را بر آسمان دنیا می پاشد تا ابرهای روزمره سرخی آفتاب را نپوشاند

 محرم ماه فریاد و ماه بیداری و پایداری است

 محرم ماهی که تمام تاریخ وام دار یک نیم روز آن است

 ماهی که خاک و خون و آتش و عطش و مشک و تیر، رازهای سر به مهر آنند

 ماهی که هفتاد و دو آیه ی سرخ بر صحیفه ی دل ها نازل شد و هفتاد و دو کهکشان در مدار هستی قرار گرفت

 محرم؛ آمدی و عقده های دل ما را در برابر عشق به حسین باز کردی

 محرم؛ تو طوافی عرفانی هستی در حریم هفتاد و دو نام آسمانی

 محرم؛ ماه دخیل بستن دل به سقاخانه های اشک است

 باز محرمی دیگر و شور و شوقی دیگر، بعد از مدت ها چشم هایمان عاشقانگی

 از سر می گیرند و دست هایمان به تمنای عشق باز می شوند

 کیست که آزاده باشد و محرم را به سوگ ننشیند؟!

 

 محرم فصل آشنا شدن با خوبی هاست و فصل عاشقی کردن بهحسین است

 پس کیست که حسینرا چراغ راهش کند و در بیراهه های پر پیچ و خم گم شود؟

 کیست که گوش جان بسپارد و نام تو را ای حسین (ع) در هیاهوی فرات نشنود؟

AR-SA
نوشته شده توسط یوسفی  | لینک ثابت | آرشیو نظرات

 
نویسنده: ابوالفضل روزی طلب ::: شنبه 93/9/15::: ساعت 1:43 صبح

علل و زمینه های گرایش به مواد مخدر

 *ضعیف بودن ارتباط با پروردگار

یکی از عمده دلایل به دام افتادن جوانان، نداشتن ارتباط قوی و محکم با پروردگار جهانیان و نداشتن آگاهی کافی در مورد امور دینی و مذهبی خود می باشد.

اگر درتربیت جوان تمام دستورات و احکام اسلامی رعایت شود، هیچ گاه جوان برای لذت حاصل کردن به نجاسات و ناپاکی ها روی نمی آورد. چون لذت عبادت و بندگی و با او بودن برای جوان ما درک نشده است ، می خواهد با این نوع اشیاء و اجناس، خویشتن را ارضاء نماید.

یکی از مشکلات جامعه امروزی این است که انسانها به چیزهایی که خداوند برایشان حلال و پاک قرار داده اکتفا نکرده و پا را فراتر گذاشته اند. به همین جهت دچار فساد و تباهی می شوند.

یا در مورد خوراکی ها و نوشیدنی ها، آن چه را که خداوند سبحان پاک ومصفی آفریده از آن استفاده نمی کنند، بلکه چیزهای نجس را تناول می کنند، انگور پاک و معطر را گذاشته و از شراب نجس و بد بو استفاده می نمایند.

 *دوره بلوغ و نوجوانی

« دوران بلوغ و نوجوانی یکی از حساس ترین دوره های زندگی به شمار می رود که در این دوره سنی، خصوصیاتی از قبیل تشخص طلبی، اعلام استقلال، مخالفت جویی، خودنمایی، تبعیت از گروه های مرجع و ده ها صفت دیگر بروز می کند.

دوره جوانی زمان بحران و شورش است. جوان با دارا بودن ویژگی های خاص خود به دنبال هیجان است و در این راه اغلب به بیراهه کشیده می شود.»  

*تاکید رسول اکرم (ص) به صیانت دوران جوانی

« حضرت رسول اکرم (ص) می فرماید: پنج چیز را قبل از پنج چیز غنیمت بدانید : زندگی را قبل از مرگ ، جوانی را قبل از پیری، توانگری را قبل از فقر و تنگدستی ، سلامتی را قبل از بیماری، فراغت و فرصت را قبل از گرفتاری.

آن حضرت(ص) فرمودند: هفت نفر در روز قیامت در سایه عرش الهی در حالی که هیچ سایه دیگری نخواهد بود جای می گیرند. نخستین آن ها پادشاه و زمامدار عادل است که قانون الله را اجرا می کند. نفر دوم جوانی است که دوران با شکوه جوانی را در عبادت و بندگی پروردگارش سپری کرده باشد.»


ادامه مطلب

نوشته شده توسط یوسفی  | لینک ثابت | آرشیو نظرات

 

آسیب های اجتماعی ( 1 -اعتیاد ) شنبه هفدهم فروردین 1392 11 بعد از ظهر

علل و زمینه های گرایش به مواد مخدر و راههای پیشگیری

مقدمه:

اشاعه مواد مخدر و اعتیاد ، یکی از کارسازترین و قدیمی ترین شیوه های استعمار گران و دشمنان بشریت است که به منظور بازداشتن جوامع انسانی از رشد و تعالی، و آزادی آن ها از زیر یوغ مستکبران جهان و همچنین غارت هر چه بیشتر، کسب منافع افزون تر به کار برده شده و روز به روز گسترش بیشتری می یابد.

به دنبال رشد و آگاهی ملل مستضعف جهان و مبارزه بی امان آنان با استعمارگران و عدم کارآیی حضور نظامی ابرقدرت ها در مناطق مختلف، منحرف ساختن و خاموش نمودن شعله های تفکر و تحرک مردم ، در دستور کار مستکبران و جباران زمان شکل بارزی به خود گرفت و استفاده ازگیاهان و مواد مخدری که تا آن زمان به صورت خودرو بود و بیشتر در جهت مصارف پزشکی به کار برده می شد، به عنوان سلاحی کارساز برای ایجاد رخوت و سستی در میان جوامع مختلف و وسیله ای برای کسب منافع بیشتر، همراه با تبلیغات و زمینه سازی های گسترده به کار گرفته شد.در این میان، استعمار گران انگلیسی در اشاعه کشت مواد مخدر و مصرف آن نقش عمده ای داشتند. نمونه بارز آن ، داستان جنگ تریاک و گسترش مصرف این ماده مخدر در چین می باشد، که طی آن 40میلیون نفر معتاد به مواد مخدر شده و عملا این کشور پهناور، سالیان درازی از تحرک و فعالیت سازنده وو پیشرفت بازماند

 
<   <<   51   52   53   54   55   >>   >
 
 
 

موضوعات وبلاگ

 

لوگوی دوستان

 

درباره خودم


میاب دان بیر سس

ابوالفضل روزی طلب
اینجانب ابوالفضل روزی طلب در 13شهریور سال 1342 در روستای میاب از توابع شهرستان مرند متولد شده ام. از کودکی عاشق شعر و ادبیات و معارف دینی و قرآنی می باشم، امیدوارم به لطف الهی بتوانم خدمتی هر چند ناقابل به هموطنانم انجام داده باشم.
 

حضور و غیاب

 

اشتراک