بندگان خدا از دو ویژگی خاص برخوردارند
1-شیطان بر آنان مسلط نمی شود


إِنَّ عِبادِی لَیْسَ لَکَ عَلَیْهِمْ سُلْطانٌ
(سوره مبارکه اسراء آیه 65)
امّا(بدان)تو هرگز سلطه اى بربندگان من،نخواهى یافت (وآنها به دام تو گرفتار نمى شوند)!

2- هیچگاه از رحمت خدا مأیوس و ناامید نمی شوند.



قُلْ یا عِبَادِی الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ
(سوره مبارکه زمر آیه 53)
بگو: «ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده‌اید! از رحمت خداوند نومید نشوید

یا أَیُّهَا النّاسُ اعْبُدُوا رَبَّکُمُ الَّذی خَلَقَکُمْ وَ الَّذینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ
(سوره مبارکه بقره آیه21)



اى مردم! پروردگارتان را که شما، و کسانى را که پیش از شما بودند آفرید، پرستش کنید; تا پرهیزگار شوید.


*** آنان که به این پیام پاسخ مثبت داده اند بندگان خدایند ***

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی

دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی

دایم گل این بستان شاداب نمی?ماند

دریاب ضعیفان را در وقت توانایی

دیشب گله زلفش با باد همی?کردم

گفتا غلطی بگذر زین فکرت سودایی

صد باد صبا این جا با سلسله می?رقصند

این است حریف ای دل تا باد نپیمایی

مشتاقی و مهجوری دور از تو چنانم کرد

کز دست بخواهد شد پایاب شکیبایی

یا رب به که شاید گفت این نکته که در عالم

رخساره به کس ننمود آن شاهد هرجایی

ساقی چمن گل را بی روی تو رنگی نیست

شمشاد خرامان کن تا باغ بیارایی

ای درد توام درمان در بستر ناکامی

و ای یاد توام مونس در گوشه تنهایی

در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم

لطف آن چه تو اندیشی حکم آن چه تو فرمایی

فکر خود و رای خود در عالم رندی نیست

کفر است در این مذهب خودبینی و خودرایی

زین دایره مینا خونین جگرم می ده

تا حل کنم این مشکل در ساغر مینایی

حافظ شب هجران شد بوی خوش وصل آمد

شادیت مبارک باد ای عاشق شیدایی

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی

دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی

دایم گل این بستان شاداب نمی?ماند

دریاب ضعیفان را در وقت توانایی

دیشب گله زلفش با باد همی?کردم

گفتا غلطی بگذر زین فکرت سودایی

صد باد صبا این جا با سلسله می?رقصند

این است حریف ای دل تا باد نپیمایی

مشتاقی و مهجوری دور از تو چنانم کرد

کز دست بخواهد شد پایاب شکیبایی

یا رب به که شاید گفت این نکته که در عالم

رخساره به کس ننمود آن شاهد هرجایی

ساقی چمن گل را بی روی تو رنگی نیست

شمشاد خرامان کن تا باغ بیارایی

ای درد توام درمان در بستر ناکامی

و ای یاد توام مونس در گوشه تنهایی

در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم

لطف آن چه تو اندیشی حکم آن چه تو فرمایی

فکر خود و رای خود در عالم رندی نیست

کفر است در این مذهب خودبینی و خودرایی

زین دایره مینا خونین جگرم می ده

تا حل کنم این مشکل در ساغر مینایی

حافظ شب هجران شد بوی خوش وصل آمد

شادیت مبارک باد ای عاشق شیدایی

امام سجاد علیه السلام فرموده اند:

« آیات القرآن خزائن؛ فکلما فتحت خزینة ینبغی لک ان تنظر فیها »

آیات قرآن گنجینه هایی هستند ؛ پس هروقت گشوده شد گنجینه ای، سزاور است که نظر کنی در آن .

اصول کافی / ج2 / « کتاب فضل القرآن » « باب فی قراءته» حدیث 2

تو که یک گوشه ی چشمت غم عالم ببرد

حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد

قال رسول الله (صلی الله علیه و آله):

«أدبوا اولادکم علی ثلاث خصال:حب نبیکم و حب اهل بیته و قراءة القرآن»

فرزندانتان را بر سه خصلت تربیت کنید:

دوستی پیامبرتان و دوستی اهلبیتش و تلاوت قرآن

(ینابیع الموده/صفحه271)

امیرمؤمنان على(علیه السلام)، در توصیف و تعریف قرآن چنین مى‏گوید: «قرآن آن نور مطلق است که غروب و افول بر آن راه ندارد، چراغ روشنى است که به خموشى نمى‏گراید، آن دریاى ژرف و پهناورى است که عمق آن پیدا نیست، آن راه راست و مستقیمى است که رهروانش را گمراه نمى‏سازد، پرتو تابانى است که ظلمت و تاریکى به آن راه ندارد، فیصل دهنده‏اى است که دلایل آن سست نخواهد بود، بیان واضح و روشنگرى است که اصول و دلایل آن خلل‏ ناپذیر، داروى شفابخشى است که با داشتن آن از امراض و بیمارى‏ ها ترسى نیست، مایه عزت و سربلندى است که یاران آن خوار و مغلوب نخواهند گردید، و حقیقتى است که طرفدارانش بى‏یار و یاور نخواهند بود.
قرآن گنجینه ایمان و مرکز آن است، دریاى علوم و سرچشمه دانش، گلستان و بوستان عدالت و دادگسترى است.
قرآن اساس و زیربناى اسلام و وادى‏ هاى حق و دشت‏هاى پهناور آن است، قرآن دریایى است که آبکشان نتوانند آب آن را تمام کنند و چشمه‏اى است که آبش تیره و آلوده نخواهد بود و آبشخوارش در اثر ترکم و کثرت واردین تنگ نخواهد گردید منزلى است که راه‏هاى آن صاف و هموار و مسافرینش هرگز گمراه نخواهند شد.
قرآن نشانه ‏ها و علائم روشنى است که عابرین از آن غفلت نورزند و تل‏هاى بلندى است که قصد کنندگانش نتوانند از آن بگذرند.
قرآن کتابى است که خداوند آن را سیراب کننده تشنگان علم و بهار دل‏هاى فقها و دانشمندان و آخرین مقصد نیکان و صالحان قرار داده است.
قرآن دوایى است که با بودن آن دردى نیست، نور و روشنایى‏اى است که هرگز به ظلمت و تاریکى نگراید، ریسمانى است که دستگیره آن، محکم و ناگسستنى و پناهگاه محکم و بلندى است که دست یغما و چپاول به آن راه ندارد، براى دوستدارانش عزت و بر واردینش ایمنى بخش است و براى پیروانش وسیله هدایت و رستگارى و براى تمسک کنندگانش وسیله عذر خواهى است. قرآن دلیل محکم و استوارى است براى استدلال کنندگان، گواه حق و زنده‏اى است براى کسى که در خصومت‏ها به آن استشهاد کند و وسیله پیروزى است براى اجتماع کنندگانش، حاملانش را به سوى سعادت مى‏برد و عاملانش را به مقام عالى و بلندى، پرواز و اوج دهد.
قرآن علائم و راهنمایى‏ هایى است براى متفکرین، سپرى است براى طالبان سلاح، علم و دانشى است براى کسى که آن را در مغز خود جاى دهد و حدیث درستى است براى کسى که آن را نقل کند، قضاوت حق و عادلانه‏اى است براى کسى که در میان مردم با آن، حکومت و قضاوت نماید.»

نهج البلاغه، خطبه 198.