برداشت خرما در طبس

طبس شهری کویری است در غرب خراسان جنوبی ایران که مقام نخست تولید خرما در خراسان جنوبی را دارد. 1745 هکتار در شهرستان طبس زیر کشت نخیلات است و خرما تولید عمده این شهر را تشکیل می دهد.

دور بودن شهر طبس از شهرهای حاصل‌خیز و سختی راه کویر، جابه‌جایی هرگونه کالای فاسدشدنی به طبس را ناممکن می‌نمود و بنابر این مردم طبس میوه و سبزی خود را در محل تولید می‌کردند. فراورده‌های صادراتی این شهر را نیز فراورده‌های خشک و فاسدنشدنی مانند گندم و غله بوده‌است. در برخی نقاط پیرامون طبس حتی برنج نیز به عمل می‌آید و برنجزارهایی در آن‌جا وجود دارد.

فراوری: الهام مرادی

بخش گردشگری تبیان

محلات، شهر گل ایران

جشنواره گل و گیاه محلات از 25 تا 29 شهریور با حضور تولید کنندگان در شهرستان محلات استان مرکزی برگزار شد و 120 هزار نفر از آن بازدید کردند. این جشنواره با حضور 56 شرکت داخلی و خارجی تولید گل و گیاه درقالب 100 غرفه در وسعت یک هزار و 650 مترمربع و دو هزار مترمربع فضای گلخانه گل طبیعی و شاخه بریده برپا شده بود. در این جشنواره، گلکاران بخش خصوصی و پرورش دهندگان گلهای زینتی از چالوس، نوشهر و دزفول و دو کشور اسپانیا و انگلیس محصول های خود را عرضه کردند.

محلات با داشتن 900 هکتار اراضی زیرکشت، به عنوان شهر گل ایران مطرح است.سالانه بیش از 22 میلیون شاخه گل گلدانی و شاخه ای از گلخانه ها و اراضی گلخیز محلات به بازار داخلی کشور عرضه می شود. در یکهزار هکتار از گلزارهای این شهرستان 120 نوع گل از گونه های میخک، گلایل ، مریم، داوودی، زنبق، کاکتوس، مینا، رز، پتوس، محبوبه شب، ختمی، انواع زنجیره مو، پاپیتال، نیکوس، بنجامین، دیفن باخیا، انواع بذر بنفشه و انواع درختچه های گل آور تولید می شود.

اکنون افزون بر سه هزار نفر به صورت رسمی درقالب 700 واحد تولید و پرورش گل و گیاهان زینتی در محلات مشغول کارهستند.

فراوری: الهام مرادی

بخش گردشگری تبیان

دروازه علم نوین ایران

دارالفنون در روز یکشنبه – سیزده روز قبل از کشته شدن بانی آن- با حضور شاه و گروهی از درباریان و بزرگان و هفت تن از معلمین اتریشی افتتاح شد و در دوره اول یکصد شاگرد پذیرفت.

در سال 1269ق کار بنای دارالفنون و تاسیسات وابسته به آن کامل شد. دارالفنون در شمال شرقی ارگ سلطنتی قرار داشت با ساختمانی مستطیل شکل که در چهار طرف آن پنجاه اتاق همسان و هم اندازه ساخته بودند که بخشی از دیواره های این اتاق ها مزین به گچبری، نقاشی و تذهیب های بدیع آراسته بود.

در شمال مدرسه هم محوطه ای وسیع و چند اتاق کوچک و بزرگ بود که به قسمت نظام و موزیک اختصاص داشت. در میان حیاط گلکاری شده مدرسه، حوض بزرگی ساخته بودند و از فواره حوض همیشه آب پاک و صافی به حوض می ریخت و از جوی بیرون می رفت. بعدها دارالفنون دارای کتابخانه، چاپخانه و عکاسخانه شد. در دوران قبل از مشروطه برای آگاه نمودن مردم، در تالار بزرگ مدرسه، جلسه سخنرانی برای مردم عادی تشکیل می شد.

بنای دارالفنون تا سال 1308ق همانطور که ساخته شده بود بر جا بود، متاسفانه درآن سال بنای آن را در هم کوبیدند و به وسیله مهندس مارکوف روسی ساختمانی نوبنا نهاده شد که با تغییراتی تا حال باقی مانده است. این بنا هم اکنون در اختیار وزارت آموزش و پرورش قرار دارد، تا در آن موزه آموزش و پرورش تاسیس شود.

فراوری: الهام مرادی

بخش گردشگری تبیان

برگرفته از: خبرگزاری میراث فرهنگی، سایت تهران مجازی

یادمان سرخ سلجوقی ها در مراغه

گنبد سرخ از ارزشمندترین بناهای دوره سلجوقی (سال 542 هجری قمری) و از نامدارترین بناهای منطقه محسوب می شود که مبین شیوه معماری آن دوره است. آنچه از کتیبه‌های موجود در بنا برداشت می‌شود این است که بنای گنبد سرخ در سال 542 هجری به‌دستور «عبدالعزیز بن محمود بن سعد یدیم» رییس آذربایجان در دورهء سلجوقیان و به وسیله «بنی‌بکر محمد بن بندان بن محسن معمار» ساخته شده‌است. با شروع ساخت این بنا دوره رازی در معماری ایران به پایان رسیده و این بنا نقطه عطف و شروع معماری آذری است.

تلفیق آجر با کاشی لعابدار برای اولین بار در معماری این بنا دلیلی است که می توان آن را به عنوان آغازگر شیوه آذری در معماری اسلامی ایران دانست. این بنا دارای گنبدی دو پوش بوده که پوشش هرمی شکل بیرونی آن فرو ریخته و تنها گنبد داخلی آن باقی مانده است. هیچ کتیبه و نوشته ای مبنی بر مقبره بودن بنا در دست نیست. بنابراین می توان آن را به عنوان یک برج یادمان تلقی کرد.به‌طور کلی گنبد سرخ بنایی مربع‌شکل است متشکل از سردابه و اتاق اصلی که برروی سکوی سنگی قرار دارد و به وسیله هفت ردیف پله می‌توان به آن دسترسی یافت. پنج پله در جلوی سکو واقع شده و پلهء ششم و هفتم جزء آستانه درگاه محسوب می‌شوند.کارشناسان میراث فرهنگی معتقدند این بنا قبل از رصدخانه مراغه برای تعیین ماه‌های سال و ساعات روز کاربرد داشته و سوراخ‌های ایجاد شده بر ضلع‌های این بنا نشانگر این امر است. این اثر در تاریخ 15 دی 1310 با شماره ثبت 134 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.

فراوری: الهام مرادی

بخش گردشگری تبیان

برگرفته از: خبرگزاری میراث فرهنگی، وب‌گاه جامع گردشگری ایران

اگر می‌خواهید حیران شوید اینجا بروید!

 

می خواهید جایی بروید که هوش از سرتان بپرد؟ دوست دارید یک روز از زندگی تان را در کارت پستال ها بگذرانید؟ پس یک بلیط بگیرید به مقصد آستارا و مستقیم تا حیران بروید! جایی که بدون شک حیران تان خواهد کرد! 

حیران، نام روستایی ییلاقی و زیبا در غرب شهرستان آستارا واقع در استان گیلان می‌باشد. این روستا در فاصله 30 کلیومتری آستارا قرار دارد.حیران از سه روستای حیران سفلی،حیران وسطی و حیران علیا تشکیل شده است.

از مهمترین جاذبه‌های گردشگری این روستا گردنه ای است که در مسیر راه ارتباطی آستارا - اردبیل قرار دارد. این گردنه که به همراه روستای ونه‌بین، حاجی امیر بالا و حاجی امیر پایین از مناطق حفاظتی سیاسی و جغرافیایی استان گیلان می‌باشد، از یک طرف مشرف به کوه‌هایی است که پوشیده از جنگل‌های انبوه‌است و از سویی مشرف به دره‌ای نه چندان عمیق که از میان آن آستاراچای عبور می‌کند این رود تعیین کننده مرز استان گیلان ایران و جمهوری آذربایجان است.

این گردنه در بیشتر زمان‌ها در زیر پوششی از مه قرار دارد و از نظر طبیعی دره‌ها و کوهپایه‌های آن، پوشیده از گل‌ها و گیاهان جنگلی و مرتعی هستند.

 با این وجود این گردنه چندان مرتفع نیست و ارتفاع بلندترین نقطهء آن از سطح آب‌های آزاد تنها حدود 1500متر است؛ در واقع علت اصلی مه تقریباً دائمی گردنه حیران رطوبت دریای خزر است، نه ارتفاع زیاد این گردنه.

 از این نظر نیز اهمیت دارد که یکی از روستاهای تاریخی و ییلاق بزرگترین خوانین آستارا (ساسانیان) و قشلاق‌های غربی و شمالی این شهرستان در گذشته بوده‌است.

در مرز میان استان های گیلان و اردبیل، در قسمت غربی گردنه ی حیران، در یک فاصله ی هفت کیلومتری به سمت نمین و اردبیل، دامنه های سرسبز و کم شیبی قرار گرفته که پوشش درختان جنگلی وگل های رنگارنگ به آن زیبایی خاصی بخشیده است.

اهالی حیران آذری هستند و به زبان ترکی سخن می‌گویند. این منطقه از یک سو مشرف به کوه‌هایی پوشیده از جنگل‌های انبوه‌است و از سوی دیگر مشرف به دره‌ای نه چندان عمیق است که از میان آن رود آستارا، آقچای عبور می‌کند که این رود مرز ایران و کشور آذربایجان را تعیین می کند.این روستا به دلیل زیبایی طبیعی آن، به عنوان یکی از منطقه‌های نمونه گردشگری در ایران به شمار می‌رود.

اگر به این منطقه سفری داشته باشید متوجه خواهید شد که چرا این نام را برای این منطقه انتخاب کرده‌اند. زیبایی بیش از حد این طبیعت هر تماشاگری را حیران می‌کند. جاده‌ای که مثل یک مار تنومند به یک کوه بزرگ پیچیده شده، تا ارتفاع بسیار زیادی بالا رفته و ماشین‌ها را می‌بینیم که سوار بر روی این مار دراز در آن ارتفاع بلند در حرکت هستند.

وقتی که این مسیر زیبا طی می‌شود هر چند دقیقه کوتاه با پیچ تندی روبرو می‌شوید که باید آن را دور زد. وقتی بالاتر می‌روید در طول مسیر رستوران‌ها و سالنهای غذاخوری و پذیرایی زیادی را می‌بینید و استراحت های کوتاه در کنار پرتگاه برای دیدن طبیعت زیبا و ماشینهایی که در زیر روی جاده پر پیچ و خم دیده می‌شوند روحتان را تازه می کند.

در سفر به گردنه حیران سورتمه سواری و تله کابین و خرید عسل مرغوب محلی را فراموش نکنید. مسیر تله کابین حیران، از جاده آستارا به اردبیل در منطقه حیران در حوزه استحفاظی اردبیل آغاز شده و وارد جنگل فندقلو می‌شود.

 این تله کابین 1500 متری که بزرگترین تله کابین کشور است، در نقطه‌ای از گردنه حیران قرار گرفته که از طرف شرق به دریای خزر و شهر آستارا و چشم‌اندازهای زیبای گردنه حیران و از طرف غرب و جنوب به جنگل‌های زیبای فندقلو و از شمال نیز به شهرهای مرزی جمهوری آذربایجان مشرف است.

فراوری: الهام مرادی

بخش گردشگری تبیان

برگرفته از دلگرم، ایستا

حیرانی در پاییز حیران!

بازی پاییز و رنگ ها در حیران، حکایت دیگری دارد. اگر گذارتان به زیباترین جاده شمال غرب کشور بیفتد، می توانید ببینید که گردنه حیران با طبیعت وحشی و دلپذیرش یکی از زیباترین منظره های سال خود را دارد.

گردنه حیران را اگر ندیده باشید، پرونده ایران گردی تان ناقص می ماند. این گردنه که در بیشتر اوقات زیر پوششی از مه قرار دارد، کوهپایه‌هایی پوشیده از گل‌ها و گیاهان جنگلی و مرتعی را برایتان به نمایش می گذارد.

این گردنه در مسیر راه ارتباطی آستارا - اردبیل قرار گرفته‌است و به همراه روستای ونه‌بین، حاجی امیر بالا و حاجی امیر پایین از مناطق حفاظتی سیاسی و جغرافیایی استان گیلان به حساب می آید.

جاده گردنه حیران از یک طرف مشرف به کوه‌هایی است که پوشیده از جنگل‌های انبوه‌است و از سویی مشرف به دره‌ای نه چندان عمیق که از میان آن آستاراچای عبور می‌کند این رود تعیین کننده مرز استان گیلان ایران و جمهوری آذربایجان است.

بد نیست بدانید، ارتفاع بلندترین نقطه آن از سطح آب های آزاد تنها حدود 1500 متر است؛ در واقع علت اصلی مه تقریباً دائمی گردنهء حیران رطوبت دریای خزر است، نه ارتفاع زیاد این گردنه.

در آستارا هم روستایی ییلاقی و زیبا به نام حیران وجود دارد که در فاصله 30 کلیومتری آستارا قرار گرفته. حیران از سه روستای حیران سفلی،حیران وسطی و حیران علیا تشکیل شده است و برای دیدن آن باید به غربی ترین نقطه آستارا و مرز استان اردبیل سفر کنید.

فراوری: الهام مرادی

بخش گردشگری تبیان

برگرفته از: ایسنا، تیشینه

در بهشت ایلام

ایلام در عهد باستان به اَریوجان معروف بود. اما ایلام کنونی در سال 1308 شمسی در منطقه‌ای که حسین‌آباد نامیده می‌شد از نو احداث شد و یک سال بعد با توجه به سابقه تاریخی و تصویب فرهنگستان ایران به نام ایلام نام گذاری شده‌است.

شهر ایلام در حصاری از کوه‌ها و ارتفاعات جنگلی استقرار یافته و آب و هوایی معتدل کوهستانی و بهاری دلپذیر دارد. اما پاییز این استان هم کم از زیبایی بهاری اش ندارد. ایلام با تمدن غنی و طبیعت زیبایش یکی از دیدنی ترین مناطق ایران است که توصیه می کنیم حتما آن را تجربه کنید.

فراوری: الهام مرادی

بخش گردشگری تبیان

طولانی ترین آبشار ایران

آبشار آتشگاه لردگان طولانی ترین آبشار ایران است که در چهارمحال و بختیاری خودنمایی می کند. این آبشار 3کیلومتری که به آبشار مینیاتوری ایران معروف است، یکی از بی نظیر ترین جاذبه های طبیعی کشور به شمار می رود که در 190 کیلومتری شهرکرد و در40 کیلومتری شهر لردگان قرار دارد و به دره‌ای می ریزد که با پستی و بلندی های خود آبشارهای کوچک متعددی را ایجاد می کند که یکی از بی نظیرترین ترین جلوه های طبیعت را به وجود می آورد.

مسیر این آبشار از محل چشمه تا اتصال به رودخانه خرسان از فضای پرسیب و سرسبزی می گذر که در آن می توانید انواع درختان و گیاهان جنگلی کمیاب را ببینید.

رودخانه خرسان یکی از سرچشمه های اصلی رودخانه بزرگ کارون و از ارتفاعات برفگیر دنا و زاگرس مرکزی در جنوب استان اصفهان و شمال کهگیلویه و بویر احمد سرچشمه می گیرد و پس از الحاق چندین رود و چشمه دیگر در استان چهار محال بختیاری وارد استان خوزستان می شود.

برای رسیدن به این آبشار باید به 40 کیلومتری شهر لردگان، پس از روستاهای میلاس و سردشت شوش در روستای آتشگاه سفر کنید. روستای آتشگاه که خاطرات سرداران عیلامی را به یاد می‌آورد،‌ دره‌‌ای تنگ و زیبا با خصوصیات بکر و طبیعی است که در میان آن، نهر خروشانی جاری است و سنگ‌های آهی و گچی و درختان کهنسال گردو، چنار، بلوط و زبان گنجشک پیرامون آن را فرا گرفته‌اند.

در فاصله‌ 200 متری‌ دره‌ هم دو آبشار نسبتا بزرگ‌ خواهید دید که در کنار عناصر زیبای‌ طبیعی‌ مانند دره‌، سبزه‌زار و اقلیم‌ مناسب‌، فضای‌ بسیار فرحبخشی‌ را جهت‌ گذران‌ اوقات‌ فراغت‌ فراهم‌ آورده‌اند.

جاده آسفالته، نشیمنگاه، آلاچیق، سرویس بهداشتی و دسترسی به روستاهای اطراف از امکانات موجود درآبشار اتشگاه لردگان است.

اگر گذارتان به لردگان افتاد، یادتان باشد که سری هم به پیست اسکی چلگرد در حاشیه روستای چلگرد بزنید که در بخش شرقی دامنه کوه کارکنان واقع شده است.

چشمه برم، چشمه سندگان، امام‌زاده شهسوار در 45 کیلومتری باختر لردگان، امام‌زاده جعفر در 5 کیلومتری باختر لردگان و امام‌زاده حسن در 75 کیلومتری خاور لردگان هم از دیگر دیدنی های این منطقه هستند.

الهام مرادی

بخش گردشگری