<<گوی مونجوقی>>     = گویده نه وار = در آسمان چه هست؟

این بازی از بازیهای رایج بین نوجوانان بود ‚ به این صورت که تعدادی از نوجوانان باید هموزن و همسن خود را انتخاب نموده و به بازی ادامه میدادند. طرز بازی به این صورت است که دو نفر بصورت پشت به پشت قرار گرفته و دستان خود را در دستان همبازی خود قلاب کرده یکی رو به طرف زمین قرار می گرفت و دیگری رو به آسمان اولی از دومی می پرسد نامت چیست؟ دومی میگوید کارخانه‚ اولی می گوید: مرا بلند کن تا پشت بام آنکسی که بلند کرده است می پرسد در آسمان چیست؟ جواب می شنود ( گوی مونجوقی) یا تیله ی آسمان ( منظور ازتیله ماه است) و او نیز از کسی که به زمین نگاه میکند می پرسد: در زمین چه هست؟  و او در جواب می گوید: (یئر مونجوقی) این پرسش و پاسخ تند و تند تکرار می شود تا یکی خسته شود و بازی را ببازد.

                                   << جیزیق آتماق یا آشیق اویونی>>

این بازی در قدیم بسیار رایج بود. در این بازی تقریبا همه گروه های سنی شرکت می کردند. آشیق عبارت است از قطعه استخوان کشگک زانوی گوسفند/ بز یا بره بود که توسط جوانان و حتی بزرگان برای بازی جمع آوری می شد و بعضی ها حتی آنها را رنگ آمیزی نموده و برای بازی آماده می نمودند و طرز بازی آن بدین صورت بود: در وسط زمینی به شکل دایره خطی کشیده می شد و آن دایره در کادر مستطیل شکلی قرار می گرفت. این بازی بین 2 الی4 نفر در زمین همواری اجرا می شد. هر بازیکنی بطور مساوی مثلا 3یا4 یا5 آشیق در وسط دایره به صورت افقی می چیدند . شروع کننده بازی که توسط قرعه تعیین می شد با  سقه که عبارت از آشیق بزرگتری نسبت به آشیقهای چیده شده بود و گاها داخل آنرا نیز سرب اندود می کردند تا زور بیشتری داشته باشد به آشیقهای چیده شده نشانه روی کرده و از فاصله پشت خط مستطیل به آنها ضربه ای میزد. اگر چنانچه سقه به آنها اصابت می کرد و یکی از آنها را از خط مستطیل بیرون می انداخت آن آشیق از آن شروع کننده بازی بودو همچنین آشیق های پراکنده شده اگر به فاصله یک وجب از خط دایره داخل کادر خارج می شد ند ضارب با سقه توسط 3 انگشت دستش و با فشار دادن آن باید می توانست از خط کادر مستطیل بیرون کند تا برنده شود به این عمل(چرتماق) می گفتند.بازیکن باید تک تک این آشیق ها را بزند و از خط خارج کند تا برنده شود و اگر نفر اول نتواند آنها را از خط تعیین شده خارج کند نفرات بعدی به ترتیب نوبت این بازی را ادامه می دهند تا تمام آشیق ها از زمین بازی خارج شوند.در آنصورت بازی تمام می شدو دوباره بازی دیگری از سر گرفته می شد.لازم به توضیح است که سقه از آشیق پای راست تعیین می شود مگر اینکه شخص بازیکن چپ دست باشد از سقه چپ استفاده می کنند.

                                  <<آشیق سووور ماق>>

نوع دیگری از بازی با آشیق معمولا بین 2 یا 4 نفر انجام می گرفت. مثلا بازیکن از هر نفر یک یا دو آشیق به طور مساوی می گرفت و آنها را از بلندی به زمین رها می کند و به این بازی آشیق سووور ماق می گفتند. بازی کننده قبل از رها شدن آشیق ها به زمین مالکیت خود را نسبت به آشیق رها شده اعلام میکند. مثلا می گوید اگر قسمت جیک بود مال من یا قسمت تا وا و یا اوچی یا بوک چون آشیق از چهار بعد تشکیل شده است و هر بازیکنی باید یک طرف آن را برای مالکیت خود اعلام می کرد و همان را از زمین بر می داشت . بدین صورت بازی تا تمام شدن آشیق های بازیکنان ادامه می یافت.