در ورودی روستای میاب (کارخانا قاباغی)یک کارخانه ی روغن بنام بذیریاغی وجود داشت ونیروی محرکه ی آن گاو بوده که باچرخاندن چوب بزرگ سنگهای آسیاب بکار می افتادوروغن تولیدشده در جایگاه خودش ریخته می شد که مواد اولیه ی آن از تخم زیرح zayrahبود وکشاورزان بومی می کاشتند وبه کارخانه می فروختندکه کنجاله ی آن را بعنوان خوراک دام واز روغن آن بعنوان مصارف خانگی و روشنایی استفاده میکردند وجالب آن که تعدادی از خانواده ها به عنوان سهامداربودند وازسودکارخانه فقط روغن وکنجاله ی رایگان میگرفتند و روغن آن به شهرها وروستاهای اطراف صادر می شده است ومالکیت اصلی آن خانواده ی علمی بوده است ولی متاسفانه آثار آن از بین رفته است.
آهــــــنگــــــری
مرحوم استادمیکائیل چلینگری آهنگر خوبی بود که کارگاه آن در ورودی روستا قرار داشت وابزار کشاورزی ووسایل خانگی را تعمیر ودرست میکرد.ومعمولاًداس(منگلهmangala) را از شهر زنوز از مرحوم آقای اوستاشفی واوستا صادق زنوزی تهیه می کردند وبه کشاورزان میفروختند
استا د علی اسماعیل نژاد
وسایل خانگی راتعمیر میکرد و لوله های بخاری(پوش دورباسی) را تولید میکرد بطوری که از اطراف برای تهیه ی لوله ی بخاری به میاب می آمدند.
آرایشگاه در زمان قدیم در میاب
آقای اصغرآسایی و مرحوم محمدقلی تراشی در یک آرایشگاه با مهربانی باهم کار میکردند وکار اصلی آنها آرایشگری بود ولی در کنار آن ختنه ی بچه ها را انجام میدادند و دندان نیز می کشیدند.وقبل از اینها افرادی بودند که این کارها را به صورت سنتی انجام میدادندومتاسفانه نام آن بزرگواران را بخاطر ندارم.
اولین تولیدی برق روشنایی در میاب
اوّلین تولیدی برق غیر دولتی توسط مرحوم اصغر جعفرپور به این روستا آورده شده بود وتمامی سیم کشی آن توسط ایشان انجام شده بود و موتوربرق فقط چند ساعت جهت روشنایی در شب روشن می شد که بعداً سال .... 135 برق دولتی به این روستا آورده شد.
منبع : سیمای میاب کندی به مدریت آقای علی عادلی
تاریخ : پنجشنبه بیستم فروردین 1394 | 21:23 بعد از ظهر | نویسنده : عادلی میاب | نظر بدهید
ابوالفضل روزی طلب اینجانب ابوالفضل روزی طلب در 13شهریور سال 1342 در روستای میاب از توابع شهرستان مرند متولد شده ام. از کودکی عاشق شعر و ادبیات و معارف دینی و قرآنی می باشم، امیدوارم به لطف الهی بتوانم خدمتی هر چند ناقابل به هموطنانم انجام داده باشم.
