یکی از یاران امام صادق ـ علیه السلام ـ به نام مفضّل بن عمر می گوید:
«خدمت امام صادق ـ علیه السلام ـ بودم، موضوع اعمال مطرح شد،

من گفتم: عملم اندک و ضعیف است

امام فرمود: خاموش باش و از خدا آمرزش بخواه!

سپس فرمود: عمل اندک همراه با تقوا بهتر از عمل بسیاری است که خالی ازتقوا باشد.

پرسیدم: چگونه؟

فرمود: آری! همانند مردی که به دیگران غذا می دهد، با همسایگانش مدارا می کند، درِ خانه اش به روی دیگران باز است ولی (با همه‌ این اعمال) چون در کار حرام به رویش باز شود، بدان درآید.این عمل (زیاد) بدون تقواست.

اما مرد دیگری هیچ یک از اعمال یاد شده را انجام نمی دهد ولی اگر در برابر حرامی قرار بگیرد، آن را مرتکب نمی شود. (این هم عملِ کمِ باتقوا!)»

امام متقیان،‌علی ـ علیه السلام ـ در این باره می فرماید:
«لا یَقِلُّ عَمَلٌ معَ التَّقوی و کیَفَ یَقِلُّ ما یُتَقَبَّلُ»

هیچ عملی همراه با تقوا، اندک نیست، چگونه چیزی که قبول می شود، کم شمرده شود؟

خوش به حال کسایی که وقتی در برابر حرامی قرار میگیرن از انجامش پرهیز میکنن و اعمال «به ظاهر اندک» خودشون رو در زمره اعمال پذیرفته شده و مقبول ثبت و ضبط میکنن

خدایا ما را در زمره متقین و پرهیزکاران قرار بده