سفارش تبلیغ
صبا ویژن
 تعداد کل بازدید : 786415

  بازدید امروز : 346

  بازدید دیروز : 172

میاب دان بیر سس

 
خواهان دنیا مباش ، خدا زشتیهاى آن را به تو خواهد نمود و بى خبر ممان که از تو بى خبر نخواهند بود . [نهج البلاغه]
 
نویسنده: ابوالفضل روزی طلب ::: سه شنبه 94/5/13::: ساعت 1:43 صبح

همانطور که قبلا ذکر شد از فرهنگیان دلسوز و با گذشت و معلم بزرگ اخلاق مرحوم شادروان محمد صادق مرادی یکی از مدرسین با فرهنگ این روستا  بود. او اولین معلمی بود که قلم به دست تک تک بچه های این روستا داده است ‘ محبت و مهربانی این شخصیت در دل تمام محصلین این مدارس جای دارد . این معلم دلسوز و بخشنده در کارهای عام المنفعه  نیز همیشه پیشقدم بود. زمانی که جهاد سازندگی  اقدام به لوله کشی آب آشامیدنی به روستا کرد ایشان در دامنه زمین زراعی خود که چشمه ای کوچک بود وقف نمود تا آب آن را وارد لوله کرده و به روستا هدایت کنند. همچنین بخشش و هدیه زمین ارث پدری خود به خانه بهداشت که این مرکز در سال1367 به همت اهالی و  با هزینه دولت و کمک مردمی راه اندازی شد. 

 

نامبرده در فرازی از وصیتنامه اش مینویسند:

 

« آنطور که باید به مردم خدمت کنم نتوانستم امیدوارم از قصورات بنده بگذرند»

دوستانی که اطلاعات بیشتر و جامع دارند ما را در کامل کردن مطلب یاری کنند.

روانش شاد و راهش پر رهرو باد.

+ نوشته شده در  پنجشنبه سیزدهم بهمن 1390ساعت 21:47  توسط محمد باقر فتحی ثانی  |  یک نظر

 


استاد گنجعلی صباحی

 

یکی از بزرگترین مردان ادبیات نثر ترکی آذری می باشند، استاد در دوم بهمن 1285 در روستای میاباز توابع شهرستان مرند پا به عرصه جهان گشود. ایشان برای زنده نگه داشتن زبان و ادبیات آذربایجان سر از پا نمی شناختند و همیشه در پی  ارتقای فرهنگ آذربایجان بودند و در اواخر دهه چهل و اوایل دهه پنجاه تا انقلاب اسلامی ایران به همراه چند تن از  دوستان محفل دوستلار گوروشو را تشکیل می دهد که محل تجمع ادبا و شاعران از جمله شهریار  بود. و شعرها و نوشته هایش راد ر مجله های یولداش، وارلیق، اولکلر ، اینقلاب یولیندا، یئنی یول   چاپ می شدند با تخلص گ. دونمز،بعد از شروع دهه شصت نیز در اکثر محافل ادبی  و هنری حاضر بودند وآموخته های خویش  را به جوانان منتقل  می کردند و بالاخره  این چراغ جاویدان  ادبیات ایران و آذربایجان در سال 1368 چشم از جهان فروبست و به ابدیت شتافت. یادش گرامی.

 

نگاهی به زندگی و آثار صمد صباحی کارگردان بزرگ سینمای ایران


صمد صباحی یکی از هنرمندان بزرگ ایران است که در کارگردانی تئاتر و سینما و نیز بازیگری از افراد معروف و موثر در تاریخ نمایش ایران و آذربایجان به شمار میرود. صمد صباحی در بهمن 1293 شمسی در شهر مرند چشم به جهان گشود. خانواده او از روستای میاب مرند بود که پدرش جهت کار در آنسوی ارس به شهر گنجه رفت و آمد می کرد. او برادر کوچک استاد گنجعلی صباحی پدر نثر نوین ترکی آذربایجانی است. وی در سال 1317 پس از گذراندن تحصیلات تئاتری در تکنیکوم تئاتر شوروی به ایران بر میگردد و در شهرهای کوچک ایران مثل مراغه و مرند نمایشهایی را اجرا می کند. در سال 1320 نمایش "اود گلینی" (عروس آتش) نوشته جعفر جبارلی را در تبریز به اجرا میگذارد. صباحی در تبریز آکتورال های (حقیقت) ایران (تبریز) را تشکیل داده و به عنوان کارگردان، سرپرست گروه به فعالیت تئاتری مشغول می شود.بعد چندی، عمده فعالیت تئاتری خود را در هیئت هنرپیشگی انجمن روابط فرهنگی ایران و شوروی (شعبه تبریز) و بعدها در گروه تئاتر دولتی آذربایجان وابسته به فرقه ی دموکرات آذربایجان متمرکز می کند.

صباحی بین سالهای 1321 تا 1323 نمایشنامه های آرشین مال آلان، کمدی موزیکال مشدی عباد، آبی ورابی، کمدی موزیکال اللی یاشیندا جوان، قاچاق نبی-نمایشنامه 1905- جان جور صمد و ... را کارگردانی کرد. پس از انحلال فرقه حدود سه سال از فعالیت باز می ماند. سال 1328 – به تهران رفته و در تئاتر پارس به عنوان کارگردان تئاتر مشغول کار می شود. در همین سالها است که مجبور می شود برادر بزرگ و نویسنده و هنرمند اما در مانده ی خود یعنی گنجعلی صباحی را که تازه از زندان و تبعید آزاد شده است را زیر بال و پر بگیرد. صباحی در تهران به تعلیم بازیگران جوان پرداخت و رفته رفته به سینما هم رو آورد و نخستین فیلم خود را در سال 1332 با نام مشدی عباد به روی پرده برد.

کارهای سینمایی دیگر او عبارتند از گمگشته (1332) چشم عشاق (1337) آرشین مال آلان (1339) آلیش دختر کولی (1341) سر کش (1343) گنج و رنج (1346) فردای باشکوه (1347) آخرین نبرد با شرکت ایلوش معروف در سال 1351.

 

صباحی در برخی از این فیلم ها به عنوان بازیگر نیز حضور داشت. صمد صباحی در سوم تیر ماه 1357 در تهران درگذشت

 

منبع: هفته نامه خوش خبر – شنبه 27 فروردین 1390 – شماره 332


 
 
 
 

موضوعات وبلاگ

 

لوگوی دوستان

 

درباره خودم


میاب دان بیر سس

ابوالفضل روزی طلب
اینجانب ابوالفضل روزی طلب در 13شهریور سال 1342 در روستای میاب از توابع شهرستان مرند متولد شده ام. از کودکی عاشق شعر و ادبیات و معارف دینی و قرآنی می باشم، امیدوارم به لطف الهی بتوانم خدمتی هر چند ناقابل به هموطنانم انجام داده باشم.
 

حضور و غیاب

 

اشتراک